dworzec kolejowy
w Ciechocinku
W 1870 wzniesiono pierwszy, szachulcowy budynek dworca, a w 1895 linię przedłużono do warzelni soli ulokowanej na obrzeżach Ciechocinka. Nowy budynek dworca został wzniesiony w latach 1901-1902 według projektu Czesława Domańskiego. Linia została zelektryfikowana dopiero w 1985.
Pod koniec lat 90. XX wieku zlikwidowano tory prowadzące do warzelni, a po 2014 roku zawieszono przewozy pasażerskie.
Historia nazwy stacji kolejowej: 01.01.1867 – Цехоцинек, 18.08.1914 Ziechozinck, 04.02.1919 Ciechocinek, 12.04.1939 Ziechozinck, 1941 Hermannsbad (Wartheland), 21.01.1945 Ciechocinek.
Najstarszy budynek dworca (1870)
Detale budynku
Nowszy budynek dworca (1902)
Detale i zbliżenia
Projekt dofinansowany ze środków Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, w ramach programu Otwarty konkurs 2019 oraz ze środków Samorządu Województwa Kujawsko Pomorskiego.
Sponsorzy:
Stacja kolejowa w Ciechocinku powstał w 1867 roku jako linia boczna wiodąca z Aleksandrowa Kujawskiego – odnoga Kolei Warszawsko-Bydgoskiej otwartej w 1862. O uruchomienie odcinka prowadzącego do Ciechocinka, zabiegały zarówno środowiska uzdrowiskowe, jak i zarządcy warzelni soli. Kolej ułatwiała podróże i przewóz towarów (transportowanych wcześniej głównie za pośrednictwem żeglugi rzecznej), wpływając na popularyzację uzdrowiska.
Do ciechocińskich wód zjeżdżali kuracjusze z odległych zakątków, szczególnie z zaboru rosyjskiego. Część z nich decydowała się na tańszy pobyt w Aleksandrowie Kujawskim i dojeżdżała na zabiegi lecznicze koleją. Wśród bywalców zdroju ciechocińskiego popularne były również kolejowe wycieczki do Torunia, położonego ówcześnie w zaborze pruskim. Często nabywali tam towary przemysłowe tańsze, niż w Imperium Rosyjskim. Na handel przewozili specjały ze swoich regionów.
Rysunki dworca
Dworzec udokumentowaliśmy również w trakcie warsztatów plastycznych, które odbyły się we wrześniu 2019.
Wykonano w ramach projektu:
