Kościół według tradycji fundowany przez Kazimierza Wielkiego. Jedyny, jaki zachował się do naszych czasów. Dwie inne kowalskie świątynie rozebrano, jedna uległa spaleniu. Pożar w 1600  strawił również drewniany dach i nawę tego kościoła. Odbudowany został dzięki biskupowi Piotrowi Tylickiemu i parafianom w 1608 w stylu późnorenesansowym, z przeróbkami klasycystycznymi. Po uderzeniu pioruna w 1827 obniżono wieżę o 6 m. Na przełomie XIX i XX wieku z inicjatywy ks. Konstantego Waberskiego dobudowano nawy boczne i południową zakrystię oraz budynek obecnej plebanii. Wewnątrz świątyni znajdują się dwie kaplice, loża kolatorska (obecnie nieużywana), portal z herbem bpa Piotra Tylickiego, późnobarokowe ołtarze z obrazami religijnymi, zabytkowe epitafia (w tym dwa z pocz. XVII wieku), popiersie Kazimierza Wielkiego wykonane przez Franciszka Gontarskiego w 1910.