komora celna w nieszawie
„Zespół budynków dawnego folwarku franciszkanów i komory celnej powstawał dwustopniowo. Na pocz. XIX w. zbudowano folwark, a około 1845 komorę celną kontrolującą ruch na Wiśle, na granicy między zaborami pruskim i rosyjskim. Przedmiotem zysku był przede wszystkim handel zbożem.
Budynki ustawione są w czworobok, którego zachodni, południowy i północny bok stanowią zabudowania folwarku (budynek główny i dwie oficyny), natomiast wschodni – dawna komora celna. Fasada od strony wschodniej jest jedenastoosiowa, z trójosiową częścią środkową zaznaczoną nieznacznym pseudoryzalitem, poprzedzona schodami i drewnianą werandą.
Dawna komora celna, po wojnie przez długi czas internat Liceum Ogólnokształcącego, jest piętrowa, z podpiwniczeniem zbudowana na rzucie prostokąta, z elewacjami pokrytymi boniowaniem w tynku. Budynki obecnie są zdewastowane i opuszczone, w szczególnie złym stanie jest komora celna”.
Główny budynek administracyjny komory celnej
Brama na plac główny komory celnej
Budynki gospodarcze komory celnej
Projekt dofinansowany przez Narodowy Instytut Dziedzictwa, w ramach programu Wspólnie dla dziedzictwa 2019 oraz ze środków Samorządu Województwa Kujawsko Pomorskiego.
Sponsorzy:
Komora celna w Nieszawie powstała w 1652, kiedy została przeniesiona z Włocławka do Nieszawy, stanowiąc przedmiot sporów i rozmaitych zabiegów prawnych ze strony diecezji włocławskiej, rozwiązany dopiero ugodą, potwierdzoną przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego 1 marca 1765. Ostatecznie dochody z ceł i podatków „przepadają wikariuszom” w 1865, po konfiskacie dóbr kościelnych przez władze rosyjskie.
Droga do przystani
Fragmenty brukowanej drogi prowadzącej niegdyś z przystani do komory celnej.
Wykonano w ramach projektu:
