Po otwarciu linii warszawsko-bydgoskiej i oddaniu do użytku gmachu głównego dworca w 1862, budynek pełnił funkcję siedziby ekspedycji kolejowej, zajmującej się odprawą towarów. Przez Aleksandrów wędrowały egzotyczne przysmaki z Indii i Persji, a podróżni jadący do Paryża, Berlina, Moskwy czy Władywostoku, oczekiwali na wypełnienie formalności. Z tego powodu kompleks budynków należących do stacji stale był rozbudowywany, aż do początków XX wieku.

Po zlikwidowaniu granicy, w okresie II Rzeczpospolitej, budynek został oddany do użytku Poczty Polskiej. Gmach poczty mieścił się tu również w trakcie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej i w powojennej Polsce. Budynek zachował pocztowy charakter do dziś.