Spacer śladami włocławskich kin

spacer śladami włocławskich kin

1. Kino Słońce – ul. Wojska Polskiego 13. Przedwojenny kinoteatr Słońce należał do społeczności żydowskiej. Wyświetlane były w nim filmy krajowe i zagraniczne, a także przedstawienia gwiazd sceny żydowskiej. Po wojnie kino funkcjonowało pod niezmienioną nazwą. W latach 60. funkcjonował tu klub Ekran Młodych. Obecnie w przebudowanym budynku znajduje się Teatr Impresaryjny im. Włodzimierza Gniazdowskiego.

2. Dyskusyjny Klub Filmowy „Ceramik”– ul. Kilińskiego 3. Kino założone przy Związku Zawodowym włocławskiej Ceramiki w 1966. W 1978 roku zarejestrowane oficjalnie jako Dyskusyjny Klub Filmowy. Początkowo klub działał przy ulicy Płockiej, następnie przeniósł się do kina Wisła, a ostatecznie znalazł swoje miejsce przy Fabryce Fajansu przy ul. Kościuszki, gdzie założono nawet Salon Filmowy „Ceramik”. Klub był otwarty nie tylko dla pracowników, ale wszystkich mieszkańców Włocławka. Czołową postacią DKF „Ceramik” był kinoman i społecznik Waldemar Przybecki. Klub rozwiązano w 1995 roku.

3. Kino Polonia – ul. Przechodnia 3. Jedno z najsłynniejszych włocławskich kin, założone przez właściciela
pobliskiego hotelu Viktoria, Emila Lindemanna. Początkowo funkcjonowało pod nazwą Polonja. Kino było wyposażone w elegancką kawiarnię. Kino Polonia było ostatnim studyjnym kinem we Włocławku. Zostało zlikwidowane w 2007 roku.

4. Kino Sfinks – ul. 3 Maja 27. Jeden z dwóch kinoteatrów wymienianych w spisie obiektów włocławskich z 1922 roku. Niewielka sala kina była tłumnie odwiedzana, zwłaszcza przez uboższą ludność Włocławka.

5. Kino Bałtyk – ul. Cyganka 12. Początkowo kino działało pod nazwą kinoteatr Nowości przy ulicy Cyganka 16. W Przewodniku Ilustrowanym po Włocławku wymieniane jako „jedyna godna rozrywka miasta”. Od 1924 roku kino funkcjonowało pod nazwą kino Corso, a po wojnie pod nazwą Bałtyk. Było wyposażone w obszerną salę z balkonem. Było jednym z najpopularniejszych kin we Włocławku. Upadło w latach 90. XX wieku. W miejscu kina Bałtyk próbowano otworzyć kino Relaks, jednak inicjatywa zakończyła się niepowodzeniem.

6. Kino Apollo – ul. 3 Maja 27. Kino założone przed wojną, należało do społeczności żydowskiej.

7. Amfiteatr / Kino plenerowe – Park im. Henryka Sienkiewicza. Scena w największym parku we Włocławku była nie tylko miejscem występów teatralnych, ale latem odbywały się tam pokazy kina plenerowego, m.in. Dyskusyjnego Klubu Filmowego „Ceramik”.

8. Kino Wisła – ul. Toruńska 28. Niewielkie kino funkcjonujące przy Fabryce Maszyn Rolniczych zbudowane w „czynie społecznym”. Przez wiele lat było siedzibą DKF „Ceramik”.

9. Kino Bartek – ul. Toruńska 87. Sala kinowa działająca w latach 70. i 80., mieszcząca się we Włocławskim Centrum Kultury przy ulicy Toruńskiej.

10. Kino Technik – Plac Wolności 1. Istniało w latach 80. w budynku NOT (Naczelnej Organizacji Technicznej).

11. Kino Muza – Zielony Rynek 11/13. Sala kinowa działająca w Zespole Szkół Muzycznych we Włocławku przy ówczesnym Placu 1 Maja.

Nasze kina we Włocławku - wspomnienie wideo

Spacer śladami włocławskich kin (30.07.2021) z przewodnikiem Krzysztofem Cieczkiewiczem oraz pokaz filmu Nasze kina we Włocławku przed Teatrem Impresaryjnym im. Włodzimierza Gniazdowskiego we Włocławku

Wystawa Nasze kina - wernisaż (30.07.2022)

Pomysł na wystawę „Nasze kina” wziął się z ubiegłorocznego projektu prowadzonego z Towarzystwem Inicjatyw Twórczych „ę” w ramach programu „Seniorzy w akcji”. Wówczas, razem z Justyną Marcinkowską. współpracowniczką Fundacji Ari Ari, oraz Izą Trojanowską, założycielką Dyskusyjnego Klubu Filmowego „Ósemka”, przeprowadziłyśmy spacer śladami starych włocławskich kin studyjnych, a także nagrałyśmy kilka filmów ze wspomnieniami dotyczącymi tego tematu.

Ku naszemu zaskoczeniu, oddźwięk tego jednorazowego projektu nie malał długo po jego zakończeniu. Więcej nawet, właściwie wówczas był on największy. Zgłaszały się do nas rozmaite osoby, podsyłające wycinki prasowe o dawnych kinach, informujące o innych obiektach kinowych, które również istniały we Włocławku. Liczba zgłoszeń, ale także nostalgia towarzysząca opowieściom – wszystko to wskazywało na to, że temat jest ważny dla mieszkańców. Widzieliśmy to chociażby w liczbie postów, dotyczących starych kin, pojawiających się na grupie „Włocławek, jaki pamiętamy”. Już po zakończeniu ubiegłorocznego projektu odwiedziłam kino Bałtyk. Zapytałam wówczas mieszkankę (kino znajduje się w podwórzu kamienicy), czy ktoś odwiedza to miejsce. Dowiedziałam się wtedy, że w ostatnim czasie nastąpiło niemałe poruszenie i pojawiło się sporo odwiedzających osób.

Właściwie dopiero po zakończeniu projektu odkryliśmy też wiele faktów, o których nie wspomnieliśmy podczas ubiegłorocznego projektu lub tylko o nich napomknęliśmy np. postać Waldemara Przybeckiego i utworzony przez niego Włocławski Przegląd Filmowy z nagrodą główną „Grand Fajans” – wielkim fajansowym wazonem. Zgromadziliśmy również kontakty do osób, które kolekcjonują pamiątki związane z kinematografią – kinooperatorów (Krzysztof Kiwalski, Robert Pawelec), którzy stanowili w przypadku tematu starych kin ważny filar działalności tamtych kulturalnych instytucji.

Wystawa, gromadząca pamiątki i wspomnienia dotyczące włocławskich kin, miała swój wernisaż 30.07.2022 w Teatrze Impresaryjnym im. Włodzimierza Gniazdowskiego we Włocławku (dawne Kino Słońce). Wernisaż został uświetniony rozmową z antropologiem Waldemarem Kuligowskim pt. „Kino, czyli zapasowy wszechświat”, a także pokazem filmu dokumentalnego pt. „Bądź sobą, czyli nieopowiedziana historia Alice Guy-Blache” (reż. Pamela B. Green). Wystawa była prezentowana w Teatrze impresaryjnym od 30.07.2022 do 15.01.2023.

Organizatorzy:

Opracowanie dokumentalne: Justyna Marcinkowska. Opracowanie projektowe: Fundacja Ari Ari. Fotografie: Jarosław Czerwiński.

Kino Sfinks, Słońce, Polonja, Corso, Wisła, Bartek i wiele innych. We Włocławku dawniej znajdowało się więcej miejsc w kinach niż dziś we wszystkich salach Multikina razem wziętych!

Przedwojenne kina Apollo, Corso, Słońce, Sfinks czy Polonja gromadziły ludność polską i żydowską, były miejscem spotkań i regularną rozrywką, której oddawali się mieszkańcy miasta przynajmniej dwa razy w tygodniu!

Po II wojnie światowej najelegantszą salą kinową posiadało kino Bałtyk, by w latach 80-tych przekazać pałeczkę najlepszego kina Polonii przy ulicy Przechodniej. Do Polonii chodziło się na film, a do Bałtyku do kina – podsumowują mieszkańcy, puszczając oko.

W cieciu dwóch najbardziej znanych kinowych ośrodków rozwijały się jednak także mniejsze kina: Ceramik przy Fabryce Fajansu, kino Wisła czy kino Bartek i kino Technik.

Do dziś niestety żadne z kin studyjnych we Włocławku nie przetrwało.